Glas als canvas, als drager doorheen de geschiedenis
Deze tentoonstelling was een onderzoek naar het gebruik van glas als canvas. Het was een opeenvolging van confrontaties van het glascanvas in zijn fysieke verschijningsvorm (glad-ruw | licht-donker | transparant-reflectie | monumentaal-miniatuur), maar ook in de psychologische beleving ervan (toegankelijk-onbereikbaar | onthullen-vertroebelen | beschermen-aanbieden). Gaande van het canvas als mediator tussen binnen en buiten tot het glasvlak als beeldvormer of vervormer, als klassiek doek of drager van het concept. Dat verschijnt als uitgehard vel of als beweegbaar weefsel.
Het glascanvas toont zich als breekbaar vlies dat toegang biedt tot een onbereikbare realiteit en deze reflecteert of vervormt, fragmenteert of defragmenteert. Het glascanvas is de maagdelijke ondergrond die met verven en emulsies bedekt wordt of chemisch en mechanisch aangetast, maar die op de voorgrond ook dienst kan doen als transparante hoogglansbeschermer.
Deze tentoonstelling was een ontmoeting van oud en nieuw in een context van religie, architectuur, kunst en amusement.
Curator:
Jeroen Maes (BE)
Kunstenaars/designers:
J.Schaechter (US), A.Salvador (IT), W.Berckmans (BE), M.Dukers (IT), F.Jespers (BE), F.Federer (GB), L.Semecka (CZ), S.Peretti (DE/US), M.Janis (US), R.Hawes (CA), N.Sandberg (US), T.Lahaie (US), J.Röder (DE), D.Sandersley (GB), K.Vanderstukken (BE/CA), I.Roschaert (BE), M.Martens (BE), G.Pierson (BE), J.Caen (BE), E.Leibovitz (BE), W.Delvoye (BE)
Geconfronteerd met historische:
glasramen (14-16de E), glasmedaillons (16-17de E), achterglasschilderijen (19-20ste E), spiegels (19de E), glasnegatieven (19-20ste E)
Bruiklenen van:
Erfgoed Lommel-Lommel (BE), Musée départemental du Verre–Sars Poteries (FR), STAM–Gent (BE), St. Gummaruskerk–Lier (B), M.Majerus-Luxemburg (LU), J.Caen-Schoten (BE), M.Groot–Amsterdam (NL), A.Beerents–Amsterdam (NL), Berengo Studio–Venetië (IT), Heller Gallery-New York (US), C.Oliver Gallery–New York (US)
